บทที่ 30 กินเด็ก2 (25%)

“จะมัวยืนกระมิดกระเมี้ยนอีกนานไหม แก้ผ้าแล้วมาขึ้นเตียง!” คนที่เปลือยท่อนบนนั่งพิงพนักหัวเตียงเล็กๆ ในห้องนอนโกโรโกโสและคับแคบเท่าแมวดิ้นตายออกคำสั่งเสียงเข้มเจือดุดัน จนแม่สาวน้อยซึ่งยืนกุมมือก้มหน้างุดอยู่บริเวณปลายเตียงถึงกับสะดุ้งเฮือก เม้มกลีบปากสีชมพูแดงจนเกือบเป็นเส้นตรง

“อย่าให้ฉัน...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ